Voor diegenen die mij kennen of al een tijdje volgen, zal het niet onopgemerkt gebleven zijn dat ik dit jaar mijn focus verlegd heb van lopen naar triathlon. Ik koos ervoor om dit jaar een sprint triathlon uit te proberen. Dit werden er uiteindelijk vier in totaal. Een mooie eerste test en ervaring. Eén ding is zeker, volgend jaar ga ik hier mee door. Ik heb de smaak te pakken en ik heb zin in méér.
Na een paar jaar enkel te focussen op lopen, meerdere halve marathons en een marathon te lopen, had ik zin en nood aan een nieuw doel. Van enkel lopen werd m’n lichaam niet meer blij. Ik liep in de afgelopen jaren meerdere zware blessures op, door de overbelasting op mijn gewrichten als gevolg van té veel te lopen. De laatste blessure die ik opliep, was na het uitlopen van mijn marathon. En toen had ik het eigenlijk gehad. Het heeft een hele tijd geduurd alvorens ik weer durfde te lopen. Zeker zo’n drie à vier maanden. Ik werd ongelukkig van al die blessures die ik telkens maar weer had. Het moeilijkste van al was dat ik me bewust was dat het lopen, de sport waar ik verslaafd aan was, de boosdoener was.
Ik werd dus verplicht om op zoek te gaan naar alternatieve sporten. Want stilzitten zou ik ook niet doen. Een fiets had ik al. Die gebruikte ik eigenlijk vooral wanneer ik blessures had. Ik ging die nu veel vaker gaan gebruiken en de fietstrainingen serieuzer gaan nemen. In het begin was ik heel onzeker op de fiets. Ik durfde de deur ook niet alleen uit. Bovendien vond ik het maar saai om alleen te gaan fietsen. Fietsen gaf me niet de “kick” die lopen me gaf. Een val met de fiets, waarbij ik m’n elleboog brak, zorgde voor nog meer onzekerheid, maar uiteindelijk bleef ik doorzetten. Totdat ik me eigenlijk wel begon te amuseren tijdens het fietsen.
Wanneer ik weer begon met lopen, maximum twee à drie trainingen per week, bleef ik wekelijks een fietsritje maken. Ik kocht rollen om de winter door te kunnen brengen op de fiets en soms ging ik zwemmen. Ik kende al een aantal mensen uit m’n omgeving die aan triathlons deden, maar tot dan had ik er zelf eigenlijk nooit over nagedacht. Totdat ik besefte dat ik niet meer even veel plezier uit het lopen haalde als vroeger. Door de vele blessures wist ik dat ik geen lange afstanden meer zou kunnen doen. Wat ik best moeilijk vond om te aanvaarden. Maar daardoor moest ik wel op zoek naar alternatieven.
Ik wist al dat korte afstanden niets voor mij waren. Ik geef mezelf niet graag aan 300% op een korte afstand. Ik geniet van de lange “pijn”. De uithouding. Aangezien dat bij het lopen niet meer kon, werd triathlon mijn plan B. En wat ben ik hier nu dankbaar voor. Triathlon is écht mijn ding. Zo een complete sport waarin je verschillende disciplines combineert. Het is gewoon geweldig en de meest straffe sport die ik ken. Ik ben zo onder de indruk van de prestaties van elke triatleet. Ik vind dit gewoonweg fenomenaal.
Triathlon geeft me zo een fijn gevoel. Mijn lichaam is me super dankbaar, want ik ben al anderhalf jaar blessurevrij. Nergens nog pijntjes. En dat voelt goed. Ik krijg heel veel energie van elke triathlon die ik doe. Positieve energie. Ik kom uitgeput aan aan de finishlijn, maar enkel vanuit mentale uitputting omdat ik mezelf keihard heb gegeven. Niet langer vanuit fysieke of lichamelijke uitputting, zoals dat het geval was na een halve of hele marathon. De dag na een triathlon ben ik fit en kan ik de trainingen gewoon verder oppikken. Dat kon ik bij een (halve) marathon niet. Pijntjes in de knieën, enkels of kuiten, zorgden altijd voor een bepaalde nood aan rust.
Ga ik nooit meer een (halve) marathon lopen? Natuurlijk wel. In oktober ga ik bijvoorbeeld nog deelnemen aan de halve marathon van Amsterdam. Maar dat doe ik enkel en alleen uit plezier. Ik streef geen tijdsdoelen meer na. Ik ga hier niet keihard voor trainen om een bepaald doel te halen. Ik ga deze uitlopen op gevoel, om mij te amuseren. Mijn trainingen zijn nu gefocust op triathlon en daar is fietsen mijn grootste “pijnpunt”. Of laat mij het even anders verwoorden. Bij het fietsen heb ik nog het grootste groeimarge. Daar focus ik de komende maanden dus ook op, want volgend jaar ga ik gewoon verder met die triathlons.
Train with Luna 