Sinds februari sukkel ik aan een knieblessure. Zo’n 8 weken geleden trad de pijn voor het eerste op na een training van 20 km. Omdat de pijn snel wegtrok, bleef ik de dagen erna gewoon verder lopen zonder me al te veel vragen te stellen. Helaas, begon de pijn later bij elke looptraining op te treden en bleef de pijn ook aanwezig bij het nemen van trappen, bij het autorijden of zelfs bij het fietsen. Daarom besloot ik onmiddelijk naar de sportdokter te gaan, om snel te weten te komen wat er aan de hand was. En het verdict: een bursitis, ook wel een slijmbeursontsteking van de knieschijf genoemd. Op het programma: mesotherapie, kinesitherapie en rust. Oh ja, en ook nog geduld. Veel geduld.
Na twee mesotherapie behandelingen en twee weken platte rust, was de pijn in mijn knie zo goed als verdwenen. Op aanraden van de dokter, mocht ik het lopen rustig aan weer opbouwen. Maar helaas, na één looptraining voelde ik al dat er iets niet goed zat. Daarom deed de sportdokter nog een extra mesotherapie behandeling en liet ik een MRI doen. Op de MRI werd al snel duidelijk wat er aan de hand was. De slijmbeursontsteking van mijn knieschijf was een feit. Maar de oorzaak hiervan, kwam dankzij de MRI ook al snel aan het licht. Doordat mijn de spieren rondom mijn knie onvoldoende gespierd en verstevigd zijn, zijn mijn knieschijven onstabiel. Bij elke loopbeweging die ik daardoor maak, beweegt mijn knie. Waardoor er op den duur een onsteking ontstaat.
Daarnaast ging ik op aanraden van de sportdokter ook eens een loopanalyse doen bij een gespecialiseerd podoloog. Hoewel ik bij een loopschoenenwinkel al zo’n analyse had gedaan en ik daardoor al een aangepaste schoen had gekregen, raadde de podoloog mij aan om steunzolen te dragen in een neutrale loopschoen. De loopschoenen die mijn loophouding zelf al zouden corrigeren, waren voor mij niet voldoende én ook nog eens te zwaar aan mijn voeten. Als je licht van gewicht bent, is het erg belangrijk om een vrij lichte schoen aan je voet te hebben. Het dragen van een te zware schoen gedurende de voorbije maanden, heeft ervoor gezorgd dat ik mijn knie nog meer overbelast heb.
Heel wat verandering voor mij dus: nieuwe loopschoenen, leren lopen met steunzolen, meer focussen op krachttraining en kinesitherapie. Hoewel ik vorige week, na acht weken, opnieuw ben beginnen lopen, moet ik mezelf momenteel nog verplichten om het rustig aan te doen. Momenteel moet ik tijdens mijn looptrainingen een aantal rustpauzes inlassen, waarin ik stap. Lopen-stappen-lopen-stappen, dus. Daarnaast doe ik ook nog eens twee keer peer week kinesitherapie en probeer ik zo’n twee à drie keer per week krachttrainingsoefeningen te doen om mijn benen en core te verstevigen. Iets waar ik daarvoor heel erg weinig aandacht aan besteedde, omdat ik het gewoonweg niet leuk vind.
Stilletjes aan begin ik het resultaat te merken en trekt de pijn in mijn knie volledig weg. Maar de boodschap van de sportdokter was helder. Dit jaar zal ik voor mezelf geen al te grote doelstellingen moeten opleggen. De halve marathon die ik in mei wou lopen, heb ik alvast van mijn lijstje geschrapt. De grootste doelstelling van 2019 wordt voor mij dus het verstevigen van mijn lichaam. En beetje bij beetje de looptrainingen weer optrekken. Op die manier kan ik mij alvast klaarstomen voor 2020. Met hopelijk dan een beetje meer geluk.
Train with Luna 