Het is vandaag de allerlaatste dag van het jaar. Weer een hoofdstuk dat zich stilletjes aan gaat afsluiten en plaats maakt voor een splinternieuw hoofdstuk. Een leeg blad, dat nog volledig ingevuld kan worden. Maar alvorens we aan het volgende denken, is het eerst tijd om even terug te blikken op het voorbije jaar. Want wat is 2018 voorbij gevlogen. Wat is er veel gebeurd in dit jaar: ik begon met het schrijven van mijn blog, ik liep mijn allereerste halve marathon, ik werd ambassadeur van de NN Running Club en van Golazo en ik brak maand na maand mijn eigen persoonlijke records.
Exact 1 jaar geleden was het 1 januari 2018. Zoals elk begin van het jaar, tijd voor nieuwe doelstellingen dus. Eentje daarvan was de afstand van 1.000 km op één jaar tijd uit te lopen. En ja hoor, dat is mij wat sneller dan verwacht, begin december, gelukt. Zo liep ik in totaal 1.107 km in 2018. Het merendelen van deze kilometers liep ik met mijn vriend, familie en vrienden. Dankzij het lopen, heb ik dit jaar heel wat nieuwe mensen leren kennen. Waar ik enorm dankbaar voor ben.
Een ander gek doel voor 2018, was het lopen van de 20 km door Brussel. Mensen rondom mij verklaarden mij gek. Gek, omdat ik zelf nog maar een aantal maanden geleden begonnen was met lopen. En eigenlijk kon ik hen geen ongelijk geven. In mei 2018 liep ik tijdens een hittegolf in ons landje, de 20 km van Brussel. Het was zwaar. Maar wat een kick, met al dat volk rondom ons. Het was een uniek gevoel. En na het lopen van deze 20 km, wist ik wat ik wou: ik wou en zou dit vaker doen.
Daarom besloot ik voor mezelf dat ik in 2018 ook nog een halve marathon zou gaan lopen. Mentaal was ik hier helemaal klaar voor, maar fysiek verre van. Na de 20 km door Brussel raakte ik gekwetst. Een achillespees ontsteking aan mijn linkervoet, met een drietal weken rust, heel wat kinesitherapie sessies en pijnstillers als gevolg. Daarna kon ik rustig aan weer beginnen opbouwen. Dat ging vrij snel weer goed. Maar een maand voor de Halve Marathon van Brussel, raakte ik weer gekwetst. Weer een achillespees ontsteking, maar ditmaal aan mijn andere voet.
De eerste dagen van mijn blessure waren voor mij heel zwaar. Ik had zo hard uitgekeken naar die halve marathon en nu leek die opeens weer zo ver weg. Tot een aantal dagen voor de grote dag, was alles nog onzeker. Ik wist niet of ik zou deelnemen. Ik wist niet of ik het zou halen. Ik wist niet of ik voldoende voorbereid was. Ik wist niets meer zeker. En eind oktober stond ik dan toch aan de startlijn en liep ik mijn allereerste halve marathon uit in 1:56. Wat een fantastisch gevoel was dat! Eentje dat ik nooit meer zal vergeten.
Naast al deze grote uitdagingen, besloot ik in 2018 ook om te gaan bloggen. Ik wou mijn passie delen met mijn omgeving en anderen motiveren om ook een gezond leven te gaan omarmen. Ik wou tonen aan iedereen dat als ik het kan, iedereen het kan. Wat later werd ik dan ook ambassadeur van Golazo en van de NN Running Club, de gezondste community van België. Ik ben fier dat ik lid ben van deze community, waarbij je beloond word om te sporten. Want wat werkt er motiverender dan dit?!
Een erg belangrijk jaar dus. Vol grote uitdagingen, af en toe wat tegenslag, unieke kansen en zalige ervaringen. Ik zal dit jaar niet snel vergeten. Op nog meer gekke avonturen en uitdagingen in 2019. Ik wens jullie allemaal een spetterend 2019 toe!
Train with Luna 