Nog exact 7 dagen te gaan alvorens ik dankzij de NN Running Club mijn allereerste halve marathon ga lopen. Jullie weten al dat mijn voorbereiding voor de Brussels Half Marathon niet verlopen is zoals ik gehoopt had. Het 4-weken trainingsschema dat ik voorbereid had, heb ik dus niet kunnen volgen. Verre van, want mijn achillespees besloot om moeilijk te gaan doen. De voorbije weken is er dus van lopen weinig sprake geweest. Om mijn looptrainingen toch wat te compenseren, ging ik de afgelopen dagen wat meer fitnessen of fietsen. Maar deze week pikte ik het lopen heel rustig aan weer op! En ook volgende week plan ik nog een aantal korte looptrainingen in. De grootste vraag is nu dus: ga ik echt klaar zijn voor mijn eerste halve marathon?
Woensdag ging ik voor het eerst weer lopen. Ik moet toegeven dat ik een dubbel gevoel had om aan deze training te beginnen. Langs de ene kant had ik super veel zin om het lopen weer op te pikken, maar langs de andere kant had ik ook wat schrik. Schrik om te beseffen dat het niet goed zou komen. Schrik om te beseffen dat ik nog pijn had. Schrik om te beseffen dat ik me niet klaar voelde voor de halve marathon. Schrik om te beseffen dat ik de halve marathon, waar ik al zo veel maanden naar uitkijk, niet zou kunnen meelopen. En om eerlijk te zijn neem dat dubbel gevoel tijdens mijn training niet af.
Het voelde heerlijk om door het park te lopen met mijn favoriete podcast in mijn oren. Maar hoewel ik wel sneller en langer wou gaan rennen, voelde ik dat iets me tegenhield. Na de eerste stappen, voelde ik onmiddelijk dat ik niet sneller kon en mocht gaan. Dat ik het rustig aan moest gaan doen, want de pijn was nog niet volledig weg. De hele training lang was ik bezorgd. De verschillende scenario’s spookten door mijn hoofd en tegelijkertijd probeerde ik heel aandachtig de weg in het oog te houden, uit schrik om mijn voet in een putje te laten glijden of een verkeerde beweging te maken. Na 30 minuten gelopen te hebben, op een heel laag pitje, kwam ik weer thuis. Opgelucht dat ik het 30 minuten had kunnen volhouden. Maar ook opgelucht om te merken dat ik de pijn niet weer erger had gemaakt door te gaan lopen.
Op donderdag heb ik mezelf dan wat rust gegund. Ook geen fiets- of fitness training. Ik wou mijn achillespees nog wat laten rusten. Op vrijdag ging ik voor mijn tweede training van de week. Met een beter gevoel en nieuwe hoop. Een beetje sneller, maar toch nog voorzichtig. De pijn die ik tijdens mijn eerste looptraining voelde, begon langzaamaan weg te ebben. Ik voelde nog iets dat me stoorde, maar de grootste pijn was weg. Om niet te overdrijven, besliste ik om niet langer dan 35 minuten te lopen. Op zondagochtend ging ik dan voor mijn derde en laatste looptraining van de week. Gemotiveerder dan ooit, liep ik wat meer dan 10 km op een wat sneller tempo. En volledig pijnloos. Ik zie de halve marathon dus weer aan 100% zitten en kan niet meer wachten om volgend weekend aan de startlijn te staan. En ook de komende week staan er nog twee korte looptraining op het programma. En dan is het zover… Dan loop ik zondag mijn allereerste halve marathon!
Train with Luna 