Wauw! Wat een ervaring. Ik kan amper met woorden beschrijven wat ik gedurende die 20 km gevoeld heb. De eerste woorden die in me opkomen zijn: adrenaline, sfeer, hitte, motivatie, maar vooral 42.000 sterke mannen en vrouwen met een ongelooflijk doorzettingsvermogen. 20 km door Brussel, wat was je geweldig! Als alles goed gaat, dan sta ik volgend jaar zeker en vast terug aan de startlijn.
20 kilometer, 27 graden, 42.000 deelnemers, 6 waves, 7 bevoorradingsposten, 300.000 flesjes water en 3 watergordijnen. Dit allemaal in een tijd van 2:03:39. Vier weken lang vertelde ik jullie hoe ik me voorbereid heb op deze 20 km. En dit weekend was het zover. Ik liep de 20 km door Brussel in iets meer dan twee uur tijd uit. En dat is een tijd die me zeer goed bevalt. Ondanks dat de warmte van de partij was en ik mij ook niet in mijn beste vorm heb gevoeld gedurende bijna de hele wedstrijd, ben ik er toch in geslaagd om een gemiddeld tempo van 9,9 km/h te halen. Beter dan verwacht, want ik had een tijd van 2:20 ingeschat omdat ik mezelf geen druk op wou leggen. Mijn grootste doel was in eerste instantie namelijk gewoon om de 20 km uit te kunnen lopen. Op een bepaalde tijd heb ik me niet willen focussen. Zeker niet voor mijn eerste wedstrijd.
Maar wat vond ik er nu zelf van? Wel, ik heb heel erg lang getwijfeld om me in te schrijven. Ik wist niet of ik het wel zou kunnen, wetende dat ik nog geen jaar aan het lopen ben. Ging ik bovendien wel tegen de drukte kunnen? Zou ik het zware parcours wel aankunnen? Al deze vragen hebben mij vrij lang doen twijfelen. Toch hebben anderen mij kunnen overtuigen om me in te schrijven. Achteraf bekeken heb ik daar geen seconde spijt van gehad, want op dat moment had ik echt een nieuw doel voor ogen nodig. Dus zondag stond ik daar dan. In de tweede golf, met 41.999 andere lopers rond mij. Allemaal verschillend van elkaar, zoveel nationaliteiten, van alle leeftijden en met eender welke organisatie, maar uiteidenlijk allemaal met maar één doel voor ogen: de 20 km door Brussel uitlopen. Het startschot werd om stipt 10u gegeven en we waren vertrokken.
Zoals ik al verwacht had, werden we onmiddelijk meegesleept door de massa rondom ons. Na 1 km keek ik naar mijn looppartner en zei ik nog “wie had er ooit gedacht dat wij hier aan zouden meedoen”. Lachend gingen we verder, maar al snel werd ons duidelijk dat het geen makkelijk parcours zou worden. Onmiddelijk begon het parcours al te stijgen. En vlak daarna volgden de welbefaamde tunnels. Een dubbel gevoel om hierdoor te gaan. Aan de ene kant, geen eenvoudige klus. Maar aan de andere kant was dit zo ontzettend leuk om te doen. Alle lopers begonnen spontaan in de tunnels te klappen en elkaar te motiveren. Gejuig weergalde in de tunnels. En voor ik het wist, waren we er voorbij. Vanaf de 7e kilometer werd het parcours wat makkelijker. Tijd dus voor een stuk energiereep die ik klaar had gezet om tijdens de wedstrijd te eten. Hoewel ik dit op voorhand al had uitgetest, heb ik dat stukje niet verteerd. En die reep is bijgevolg dan ook voor de rest van de wedstrijd op mijn maag blijven liggen.
Het makkelijkste stuk van het parcours werd er voor mij dus niet makkelijker op. Ik liep de volgende paar kilometer met een zware maag. Ik had de indruk dat ik niet meer verder kon. Maar dankzij het gejuig van de supporters, de muziek en tamboeren langs de kant van de straten en de watergordijnen die gezorgd hebben voor de nodige verfrissing, kwam ik zo stilaan aan de laatste kilometers. We waren er bijna. En hoe dichter we bij de finish kwamen, hoe meer volk er langs de kanten van de straten waren om ons aan te moedigen. Op kilometer 17 begonnen we aan de welbefaamde Tervurenlaan. Wat een kanjer! Heel even heb ik eraan gedacht om te wandelen, maar ik heb doorgezet tot het einde. En zo kwamen we aan de laatste anderhalve kilometer. Met massa’s volk, spandoeken, aanmoedigingen en geklap langs het parcours, die ons geholpen hebben om de finish te halen. En wat een onbeschrijfelijk gevoel was dat. Het eerste wat in me opkwam was: “dit wil ik nog eens doen“.
Het was dus een heel unieke ervaring, met een erg leuke sfeer op en rondom het parcours. Ik zou het zeker aan iedereen aanraden. Ookal was er heel veel volk aanwezig, heeft dit me niet gestoort. Ook omdat ik geen tijd voor ogen had. Uiteraard, als je een bepaalde tijd wil halen, dan kan het volk rondom je wel vervelend zijn. Maar wat mij betreft, zorgde dit alleen maar voor extra motivatie om de eindstreep te halen. Mijn eerste medaille is bijgevolg een feit. En ergens ben ik toch wel een beetje fier op mezelf. Ik had nooit gedacht dat ik ooit zou deelnemen aan dit soort wedstrijden. En wat werkt het verslavend, zeg. Voor wanneer is de volgende?
Train with Luna 