Hoe het voor mij begon? Eigenlijk al jaren geleden. Op school moesten we voor het vak “lichamelijke opvoeding” test-lopen. En elk jaar was dat een beetje meer. Voor mij was elk jaar een druppel te veel in de emmer. Ik kon het niet. Ik wou het niet kunnen. Wat was ik blij als die looptesten voorbij waren en we een andere sport mochten doen. Nee, voor mij was lopen écht een no-go.
Lange tijd daarna was ik een gelegenheidsloper. Je kent het wel. Een zondagnamiddag, de zon schijnt en je krijgt het in je hoofd om die sportschoenen aan te trekken en een rondje te gaan lopen. Tot je 5 minuten bezig bent en je al meteen spijt krijgt dat je vertrokken bent. Je spreekt jezelf moed in om nog een beetje te lopen. Maar de tijd lijkt stil te staan en je ademhaling ook.
Na zo’n aantal keer te beseffen dat het zonder regelmatige training niet zou lukken, besliste ik om met Start 2 Run te beginnen. Ja, dankzij Evy kon ik na 10 weken 5 km lopen aan één stuk. Maar dan maakte ik de fout die heel wat anderen ook maken: stoppen. En na een aantal weken ben je die conditie dan weer helemaal kwijt.
Een jaar geleden was ik het beu om af te zien. Om mezelf niet te zien verbeteren. Ik zag vrienden wedstrijden uitlopen, alsof het de gemakkelijkste zaak van de wereld was. En ik was jaloers. Stikjaloers. En vanaf dat moment heb ik de klik in mijn hoofd gemaakt: ik wou en ik zou die 5 km ook moeiteloos uitlopen.
Dat was in juni 2017. En sindsdien ben ik niet meer te stoppen. We zijn nog geen jaar verder en ik heb me ingeschreven voor de 20 km van Brussel. In mijn volgende blogposts ontdek je hoe ik mezelf ben blijven motiveren.
Train with Luna 